Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania

Przestrzeń miasta jest dobrem wspólnym. Jej organizacja decyduje o warunkach życia  i dobrobycie mieszkańców, świadczy o kulturze społeczności, która ją zamieszkuje, determinuje postęp cywilizacyjny. Jako specyficzny aspekt gospodarowania, wymaga uczestnictwa i angażuje wszystkie podmioty publiczne i prywatne, dążące do zaspokojenia swoich potrzeb i realizacji swoich celów.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego obejmuje obszar całego miasta – określa politykę przestrzenną gminy (art. 9 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Jest dokumentem o charakterze strategicznym, w którym samorząd przyjmuje określoną wizję i cele rozwoju przestrzennego miasta, kontynuowane w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.

Obecnie w Pruszkowie obowiązuje Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Pruszkowa z dnia z dnia 16 listopada 2000 r. (Nr XXVIII/309/2000 Rady Miejskiej w Pruszkowie), które ma za zadanie przypisać poszczególnym celom strategicznym miejsca w przestrzeni miasta oraz gwarantować możliwości i standardy ich zrealizowania.

W dniu 29 czerwca 2006 r. Rada Miejska w Pruszkowie podjęła Uchwałę Nr XLIV/501/06 w sprawie przystąpienia do sporządzenia Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Pruszkowa. Na jej podstawie w chwili obecnej opracowywana jest zmiana obowiązującego studium.

Jedną z głównych przyczyn dezaktualizacji Studium, niezależną od polityki przestrzennej gminy, są zmieniające się przepisy i przy ocenie aktualności Studium zmiany w prawie stanowią jedno z podstawowych kryteriów. Ponadto aktualizacji i zmianom podlegają nadrzędne dla Studium Pruszkowa dokumenty strategiczne. Następują także zmiany w wizji zagospodarowania przestrzennego miasta inspirowane miejscowymi uwarunkowaniami jak również ponadlokalnymi tendencjami w projektowaniu urbanistycznym.

Problematyka studium jest szczegółowo określona w wyżej wspomnianej ustawie o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym. Wymaga skupienia się przede wszystkim na gospodarowaniu przestrzenią, ochronie środowiska kulturowego i  przyrodniczego w powiązaniu z systemami komunikacji i infrastruktury technicznej przy uwzględnieniu interesów zarówno publicznych jak i prywatnych.