Wisława Szymborska twierdziła, że „Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła”. W ramach cyklu „poczytasz-polubisz” zapraszamy dziś na wyprawę w świat dobrego wychowania.
Niebawem Wielkanoc, a wraz z nią okazja do spotkań rodzinnych, wspólnych posiłków, odwiedzin, spacerów, być może wręczania drobnych upominków.
Czas świąteczny rządzi się nieco innymi prawami niż codzienność. Chętnie podkreślamy jego wyjątkowość starannie dobranymi potrawami, dekoracją stołu, odświętnym strojem. Składamy sobie nawzajem wizyty oraz życzenia. To dobry moment na przypomnienie i sobie, i naszym pociechom dobrych manier. Kultura osobista to cecha, dzięki której nasze kontakty mogą tylko zyskać na wartości, a to zawsze jest, nomen omen, w dobrym tonie. Nomen omen, gdyż dziś na salony czytelnicze wkracza z pełną gracją książka: Grzegorza Kasdepke „Bon czy ton savoir-vivre dla dzieci”.
Tytuł jest nieco przewrotny i zaskakujący. Autor z prawdziwym wdziękiem i czasami w zaskakujący sposób opowiada o kindersztubie, porządkując ją według porządku alfabetycznego. W ponad 100 krótkich rozdziałach ilustrowanych przez Ewę Poklewską-Koziełło, omawia kolejno te dobre i te nieco gorsze maniery.
Dobre wychowanie pary książkowych bliźniaków, Kuby i Buby, to dość żmudne zadanie, spędzające sen z oczu ich rodzicom i babci Joasi. Niesforne bliźniaki często zachowują się nietaktownie, wbrew zasadom savoir-vivru, popełniają gafy i sprawiają, że osoby wokół czują się zażenowane. Babcia Joasia zaniepokojona i zawstydzona manierami wnuków obdarowuje ich prezentem, podręcznikiem dobrego wychowania wyjaśniającym co wypada, a czego nie wypadać robić.
Od tej pory książka staje się serią zabawnych scenek sytuacyjnych towarzyszących głównej historii, czyli opowieści rodzinnej. Kuba i Buba marzą o tym, by nazywać ich odpowiednio damą i dżentelmenem. Zabawne opowiastki o ich codziennych perypetiach pokazują, czego należy raczej unikać (bekania, dłubania w nosie, mówienia o nieobecnych, nadmiernego hałasowania i gestykulacji, pokazywania języka i palcem, przeklinania, plucia, spóźniania się i wymądrzania) oraz co jest mile widziane w towarzystwie (dyskrecja, elegancja, uśmiech, a czasami wychodzenie po angielsku).
Czy fortel babci Joasi się powiedzie? Czy bliźniaki staną się dobrze wychowanymi dziećmi i co to właściwie znaczy?
Jak przystało w kulturalnym towarzystwie, oddajmy w tej kwestii głos samemu autorowi:
„Co to jest savoir-vivre*?
Mniej więcej to samo, co bon ton, tylko że trudniej się to wymawia.
No dobrze, a co to jest bon ton?
Wiedza o tym, jak człowiek dobrze wychowany zachowuje się w różnych sytuacjach.
Hm… a kto to właściwie jest ten dobrze wychowany człowiek?
Ktoś, kto nie zachowuje się jak małpa i kogo nie trzeba chować do szafy, gdy przychodzą goście.
Czyli każdy, kto przeczyta tę książkę i czegoś się z niej nauczy!
Miłej lektury
Grzegorz Kasdepke
*Czytaj: sawuar wiwr”
